Kanon 1375 penalizuje naruszanie wolności posługi, wyborów oraz wykonywania władzy kościelnej bądź też przeszkadzanie w zgodnym z prawem korzystaniu z dóbr świętych lub innych dóbr kościelnych. W myśl tegoż kanonu, sprawiedliwej karze podlega także ten, kto wywiera nacisk na wyborcę, elekta lub tego, kto wykonał akt władzy albo posługi kościelnej. Kanon chroni szeroko ujętą wolność Kościoła – libertas Ecclesiae, pochodzącą z ustanowienia bożego.
Posługa kościelna – ministerium ecclesiasticum – to tyle, co akty władzy święceń (posługa szafarzy świętych). Wolność tego posługiwania narusza osoba w dowolny sposób przeszkadzająca kapłanom w pełnieniu ich funkcji pasterzowania i pieczy nad powierzonymi im wiernymi.
Wybory – electio – to procedura kanoniczna prowadząca do wskazania przy pomocy głosowania osoby zdatnej (persona idonea) na opróżniony (wakujący) urząd kościelny. Wolności wyborów (libertas eligendi) narusza osoba, która albo przeszkadza w ich przebiegu albo utrudnia ich przeprowadzenie w sposób zgodny z normami prawa kościelnego. Liczne przykłady takich interwencji, często opartych na literze prawa kanonicznego, jednak sprzecznych z jego sensem dostarcza historia (np. tzw. spór o inwestyturę, wykorzystywanie prawa patronatu wbrew jego celom).
Władza kościelna – potestas ecclesiastica – obejmuje kompetencję do stanowienia prawa, sądzenia i wykonywania aktów prawnych. Narusza wolność Kościoła w tym obszarze każdy, kto utrudnia wykonywanie władzy rządzenia (machinacje, podstępy lub działania wprost zmierzające do osłabienia, ograniczenia a tym bardziej obalenia prawnej władzy przełożonych kościelnych, nie tylko biskupów i papieża). W szczególności sprawcą takiego przestępstwa jest ten, kto zwraca się o nieuprawnioną interwencję władzy państwowej lub władzy związku religijnego uprzywilejowanego przez dane państwo.
Dobra święte – bona sacra – to rzeczy (przedmioty materialne) poświęcone lub pobłogosławione zgodnie z księgami liturgicznymi, a tym samym wyjęte przez prawo kościelne ze zwykłego użytku, a przeznaczone jedynie do kultu. Inne dobra Kościoła to tyle co mienie w sensie prawa cywilnego, zatem ruchomości, nieruchomości, prawa majątkowe itp.
